***/zgasł płomień /
zgasł płomień
poblakły marzenia
bo nie ma już co
wyznaczać sensu istnienia
Warszawa ,5.9.2008
autor
Tomasz Rudnicki
Dodano: 2008-09-23 17:06:31
Ten wiersz przeczytano 1068 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
W tej jednej zwrotce ujęta cała mądrość, a czy
samotność? Bardziej pustka w sercu, bo tu jesteś nie
sam! :-)
Wiersz smutny, ale jest jeszcze nadzieja w tych
"pobladlych marzeniach", ktore jutro moga zmienic
swoje zabarwienie.
Zycze tego. Ladna miniaturka.
Krótki i bardzo smutny.Zapomniałeś ze zawsze jueszcze
jest nadzieja.
Trochę za krótko, ale myśl ciekawa, prawdziwa i
dlatego podpisuję się pod miniaturką.