Zguba...

Gdy gubisz się w otchłani
skąd wyjścia nie ma,
bierzesz mnie,
bym Cię choć na chwile odurzyła.
Nie widzisz nic.
Wszystko zniknęło, zostałeś sam,
wraz ze swymi lękami i smutkami.
Nie ma odwrotu
to droga jedno kierunkowa.
Samotny,
popadasz w paranoje.
Krzyczysz błagasz bym Ciebie nie zostawiała
Lecz tak dobrze nie ma.
Musisz walczyć
Z bólem ,który tak chętnie Cię atakuje.
Czy się obudzisz z tego snu
tego nikt nie wie
nawet Bóg.
I tak trwasz w swej nędzy rozpaczy
nie myśląc o życiu przemijaniu

autor

Florencja

Napisany: 2008-02-27 Dodano: 2008-02-27 19:32:02

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie