Zgubione ideały
Śmieszy was inność całego otoczenia,
Inny to gorszy w waszym pojęciu,
Liczą się tylko uśmiechy na zdjęciu,
Nie liczy się dla was zwykły sens
istnienia.
Zagubiliście kochani własne ideały,
Moda opanowała jak wirus planetę,
Zamknał was wszystkich w kolorową
rozetę,
Świat stał się nagle tak wyjątkowo mały.
Robić co wszyscy - to wasze plany,
Marzenia pogubione w odchłani
dzieciństwa,
Teraz istnieją pod pojęciem kretyństwa.
Ciągle ograniczone umysłu stany.
Gdzieś tam po drodze, dążąc przez życie,
Zginęła wasza dusza pełna słońca,
Teraz już zawsze do samego końca,
Marnować będziecie egzystencjalne bycie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.