Zielona mila

Pracownikom Szpitala klinicznego w Katowicach

Weszli do szpitalnej sali
Sympatyczni i młodzi,
Zapytali o imię, nazwisko,
Zdjąć kazali bieliznę,
Do stolika odłożyć telefon
I położyć się na łóżku…
A potem jak skazańca
powieźli zieloną milą
Szpitalnych korytarzy i wind
Do sali …kaźni!
Jeszcze świeci promyk nadziei,
Ale po chwili…gaśnie...
Pani ma przeżyć ten zabieg!
Tak mówił lekarz…
Ale po której stronie Pani zostanie
Gwarancji nie ma żadnej…
Komendy rzucane jakby zza ściany
Wykonane są posłusznie,
To wszystko dla zdrowia!
Czy aby na pewno?
Jednak wiara słabnie..
A instynkt każe uciekać:
Zrób coś - żyjesz przecie!
Nadchodzi chwila buntu:
Gdzie leziesz głupi baranku?
Ale wtedy pojawia się rezygnacja:
Nie ma już odwrotu, bo machinę
Bezduszną puszczono w ruch…
Huczy respirator,
A spadające krople szepczą:
Uśniesz…uśniesz …uś…
Czy słyszy mnie Pani?
Głos wibruje w czaszce.
A ja wciągam powietrze do płuc…
I… żyję!
Bogu niech będą dzięki za to,
Że pozwolił mi wrócić zza ściany płaczu…
Za moment, mnie – wciąż ogłupiała
I półżywą, choć bardzo radosną
Powiozą znowu zielona milą
Tym razem - na spotkanie z codziennością!
---

Sobie życzę: ponownego powrotu zieloną milą

autor

Eunika

Napisany: 2014-05-02 Dodano: 2014-05-08 11:30:27

Ten wiersz przeczytano 1021 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie