Zielono mi

Rozmiłowała się ma dusza
w słońcu,trawie i błękicie.
Przybrała w delikatną koronkę wiosenną.
Otuliła promieniami ciepłymi, złotymi.
Delikatnie ją muskają i głaszczą po policzku.

Na bose stopy przywdziała sandałki.
Drobna pajęczynka z zielonych pędów.
We włosy jasne wpięła kwiat forsycji.
W dłoni trzyma kosz z tulipanami.

Dusza moja dziś rozśpiewana.
Wiruje wokół własnej osi.
Dusza moja roześmiana.
Przyroda jej ulgę przynosi.

Stąpa powoli, nasłuchuje.
Jakby się bała, że czar pryśnie.
Wyjęła z kosza zieloną fiolkę.
Uważnie zbiera, selekcjonuje.

Zerwała zielone źdźbło trawy.
Ukradła kawałek słońca,
Srebrny głos słowika
I ciepły, wesoły wiatr.

Dziś plon obfity.
Szkiełko już napełnione
Mieści wszystko, co miłe.
Zachowa to na milion lat.

Dzień dziś skończony, moja Balladyno.
Pójdźmy już na spoczynek.
Świat narodził się cicho i skrycie.
Wiosna, wiosna w zenicie!

autor

Selena_x

Dodano: 2009-04-03 00:42:08

Ten wiersz przeczytano 1651 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie