Zielony Ludzik
Zielonemu Ludzikowi po wsze czasy.
Niedawno temu w spodku zielonym
Przyleciał do mnie drogą znudzony
Drobny i miły Zielony Ludzik,
Ludzkie uczucia do siebie wzbudził.
Radość ma trwała kosmiczną chwilę
Czas na rozstanie - to tylko tyle?
Aż siedem razy wciąż to potwierdzał
Nie dla mnie kosmos!
- lecz w głębi
serca...
Wzrok smutny w oknie, dłoni machanie
Znak to nadziei, czy pożegnanie?
Wszystkie prawa zastrzeżone
autor
Les
Dodano: 2007-09-29 05:16:28
Ten wiersz przeczytano 809 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
ehhh ja też czasami marzę by zobaczyć zielonego
ludzika. Czasami mam wrażenie, że ludzie mnie nie
rozumieją nie słuchają, co mówię, że wogóle mówię może
tam w kosmosie ktoś by chciał posłuchać, co mam do
powiedzenia i spróbował zrozumieć szkoda, że te małe
zielone ludziki tak naprawdę nie istnieją