ZIEMIA OJCZYZNA LUDZI
,,To ona - to ziemia, Ziemia ojczyzna ludzi,,
Jej powierzchnię tyle wieków ludzkie stopy
przemierzają,
ona wszystkim miejsce daje i każdy równe
szanse ma.
W jej zakątkach różne nacje swą ojczyznę,
domy mają,
czemu o nią ktoś się bije i nieustannie
wojna trwa?
Niespokojna nasza Ziemia, kto chce prawa
jej dyktuje,
i nie przejmuje się tym wcale aby spokój na
niej był.
Rzeki, lasy i przyrodę tak bezmyślnie wciąż
marnuje,
czy chce z niej uczynić pustynię, jak wśród
piasków będzie żył?
Ziemia słucha, ciągle czeka kiedy na niej
stanie się ład,
dlaczego nikt nie pomyśli jaka przyszłość
ma czekać nas?
Tak bezmyślnie wszystko niszczą, jaki chcą
pozostawić świat,
gdy w zaświaty odejdziemy, czy tutaj
pozostanie las?
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2015-02-17 21:20:53
Ten wiersz przeczytano 956 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Świetny przekaz.
nie potrafimy żyć w zgodzie z przyrodą,ładny wiersz z
mądrym przesłaniem,pozdrawiam
O jakie piękne są Pana wiersze
według zasady ,którą Pan postrzega , było by pięknie
na świecie. Gorąco pozdrawiam.
Mądre przesłanie...Pozdrawiam:-)
Słuszny apel,by naszą Matkę Ziemię
szanować,może w końcu człowiek się opamięta,dopóki nie
będzie za późno...
Pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo smutne i niestety prawdziwe ...pozdrawiam
Pięknie Najdusia, wyrzucasz ludziom, że niszczą naszą
ziemię, tak prawda, ona nas żywi. Mnie też ciekawi do
jakiego stopnia będzie wyeksploatowana i co my
zostawimy. Apel niesamowity.
Tyle trudnych pytań, najdusiu i nasuwająca się smutna
odpowiedź...
Podoba mi sie wiersz, pozdrawiam serdecznie
Pytanie - czy Ziemia należy do nas, czy my należymy do
Ziemi, a jeśli ją zniszczymy to dokąd?
Bardzo popieram apel - szanujmy.
bardzo fajny wiersz i skojarzyłam go z piosenką
śpiewaną przez Stanisława Guzka(Stana Borysa)
Pozdrawiam Janku:))
Ziemia Ojczyzna Ludzi...przepiękny tytuł, który już
sam mówi za siebie...Ojczyzna- słowo święte(być może
tylko dla mnie) ale tematyka Twego wiersza jest
bardzo mądra, z dużymi walorami
patriotycznymi...Ziemię trzeba kochać, szanować i dbać
o nią jak o własną matkę...jestem pod wrażeniem.
pozdrawiam serdecznie i dziękuję za odwiedziny u mnie
i komentarz...
Kto to wie? co będzie, kiedy nas już nie będzie?
pozdrawiam :)
Bardzo ładny wiersz o Ziemi, naszej matce. Zadaniem
ojców jest pozostawić jakiś skarb, dorobek dla dzieci.
Teraz jest odwrotnie, dzieciom naszym zostawimy
popioły. Pozdrawiam.
Pesymistycznie, prawdziwie, pozdrawiam:)