Zilijo

W Zilijo na Warniji kedajś nie buło zielgi zieczerzy, tlo postne jydło.
Na zieczór po chałupach sługi z szemlam chodzili i dokozuwali.
Grojek przygrywoł jam na akordiónie,
łoni psiakno spiywali.
Łuciechy buło gwolt, każdan sia radował,
a naziancy bachy.
Sługi dostowoli szpek, woszty, bygielki,
abo ciasam trojoki.

To Twój wieczór Mateńko Najświętsza.
Zmęczona jesteś nużącą podróżą, szukaniem,
bo nigdzie nie było dla Ciebie miejsca.
W bólach urodzisz Syna.
Maryjo śpiewająca radośnie Magnificat,
Matko, co dziecko nosisz pod sercem,
który zamiast upokorzyć, dał się zmiażdżyć.
On jest rewolucją, która przyszła,
ma przyjść, przewyższa to, co teraz jest.
Ty o tym wiesz.
Maryjo Matko jesteś jak tafla wody,
uspokajasz trzcinę brodzącą.
Zachodowi słońca sen dajesz i mgłom też,
one ponętnie codziennie wypatrują miesiąca.
Jesteś powiewem obłoków spacerujących,
wolnością, od początku aż do końca.
Mateńko Najświętsza, cztery tygodnie
i hymn Twój, one też o nas są.
O mnie, o tobie, o wszystkim i o wszystkich.
Cisza, bo niebo znów zasypia.
Maryjo Matko, jak dobrze że jesteś.




Zilijo- Wigilia
kedajś- kiedyś
zielgi ziecierzy- wielkiej kolacji
postne jydło- postne potrawy
sługi- przebierańcy
szemel- odpowiednik krakowskiego lajkonika
gwolt- dużo
naziancy- najwięcej
bachy- dzieci
szpek- słonina
woszty- kiełbasy
bygielki- ciasteczka
trojoki- drobne pieniądze

Gwara warmińska

autor

Annna2

Napisany: 2020-11-26 Dodano: 2020-11-26 15:11:51

Ten wiersz przeczytano 1350 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie