Zima

pierwiosnki śniegu nocą pokryły ludzkie słabości
dziewiczą bielą tuszując szarość nagiej ziemi
mróz wypisał na szybie historię swej miłości
ludzie jeszcze zaspani pościelą otuleni

srebrem szronu drzewa chłodem milczące w bezruchu
zamigotały refleksami przybysza ze wschodu
świat opasany szalem utkanym z białego puchu
zaróżowił się lekko widnokręgiem zachodu

kolejne dziecię grudnia na scenę wkroczyło leniwie
spóźnione nieco słońce wdrapało się na chmury
dwa wróble obudzone dziwiły się piskliwie
gdzie podział się tej nocy świat nasz ponury

autor

Monaco

Napisany: 2006-12-18 Dodano: 2006-12-20 12:47:56

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie