**Zimne Dni Zamyślenia**

Z zimniejszym porankiem, tak samo
też z wieczorem, witasz mnie oziębłym
wiatrem, bo tak wiele ich poznać było
a nie liczni raczyć byli i odpowiedzieć umieli, tylko
na chwilę naruszyć dzień monologu, by zasnąć...
nic więcej nie chcieli.

Więc dlaczego ty właśnie, ta od serca rozumu
nie dając znaku życia, nie pomagasz obdartemu...
przyznając się do błędu sama umacniasz siłę
zabitemu uczuciu i nie tłumacząc poprostu jesteś?...

Mam więcej niż nie jeden,lecz moje wydaje się być pustym
bo mimo was, brata nie znalazłem
czekałem, parłem i darłem to też robiąc to co zawsze
w końcu poznałem, inni przydadzą, ale nie szczerze...

Evviva L arte, a ja w pieśni co koi zanurzony
i prócz miłości jeszcze w literze zamyślony...
a wy co zawsze będziecie już teraz zmieniać chcecie,
te zaufane dusze i te co mogły, lecz nie wszystkie
teraz jałową drogę zasiewać zaczeli.

autor

DARK

Dodano: 2006-02-07 14:39:59

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie