ZIMOWY RAPSOD

Wczoraj cieniem twoim byłam, za oknem świecił na srebrno, łysy przyjaciel nocy .
To była jasna noc .
Wszystko na dworze pobielił śnieg.
Wokół nas tężało powietrze ,oddech był coraz krótszy .
Miałam nieodparte wrażenie że las mnie wzywa.
Pokój się kurczył, wzrok się wytężał jak alchemikowi co do menzurki życia alabastrowy nektar wlewa.
Coś rozgoniło strach w moim sercu, biło inaczej, bezpieczniej, niedorzeczniej, po prostu niedbale.
Niebyło mnie tam , zostałam wciągnięta na drogę gdzie między gałęziami na śniegu stopy wpadały w odciśnięte tropy .
Lekki mróz zmroził mi policzki stalowa noc przeszywała lodowatym chłodem .
Na własne oczy widziałam cię w oddali za jakimś drzewem i już zdawało mi się że jestem tak niedaleko.
Nagle lekki oddech znikomy tak i niespełniony połaskotał moje dłonie .
Z rozczarowania jak po nieudanym zbliżeniu z twierdziłam że wole okrutną nieludzką samotność bliską agonii niż dać powrócić zwyczajnej realności chwili.

autor

PENTHAGRAM

Napisany: 2006-02-12 Dodano: 2006-02-12 17:42:35

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie