zimowy utwór (haiku)
Kamerdyner chwil
tłumi ciepło boskich świec
zima kruszy wosk
Silny ton wiatru
rozrzuca białe wióry
świat traci barwę
Szarak wzniecił żar
niknie błękit sklepienie
mgła realizmu
autor
Kroplasmaku
Dodano: 2012-02-17 00:19:58
Ten wiersz przeczytano 593 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Bardzo interesujący wiersz :) Pozdrawiam +++
Jako miniatura - pozytywne wrażenie:)Pozdrawiam
Pomysł i kierunek ciekawy, wykonanie jako haiku raczej
wymijające. Radzę zapoznać się w tym zakresie
obszerniej z literaturą, szczególnie tłumaczenia z
japońskiego. Jednym z wielu, ale dyskwalifikujących
jak haiku jest zapisanie jednej myśli w dwóch
kolejnych wersach. Jeśli poznasz większość zasad ich
tworzenia zobaczysz, że to może być pasjonujące
zajęcie i przeżycie.
pierwsze dwa najlepsze...zimno i biel, przed którymi
szarak ucieka..
Ładna miniaturka...