Źle znoszę wszelkie oddalenia

Pewnie, że nie musisz na nic czekać
Ale możesz być jak uschnięty liść
Jak wypita pragnieniem woda
Mały skrawek końca czegoś wielkiego
Zbłądzony z nożem w marzeniach

Chodź, pragnę zabrać Cię na księżyc
Małe drobinki powietrza zimnego
Pocięty ocean schowany za moim oknem
Będziemy chodzić i latać jak nic
A jutrzejszy dzień znów nie będzie prawdziwy

Gdybyś tylko nie wybrała wszystkie ucieczki
A jego wzrok pożyczyła i nie oddała
Nie ma Cię

Napisał pan pogrążony w czekaniu

autor

Sir Peter Agis

Napisany: 2007-05-18 Dodano: 2007-05-18 20:32:32

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie