W żłóbku
W żłóbku pełnym siana,
płacze Dziecina Kochana.
Nad grzesznym ludzkim światem,
gdzie zabija się brat z bratem.
Płacze Dziecinka Mała,
z zimna i ludzkiego chłodu,
gdzie na tej biednej ziemi,
często ludzie giną z głodu.
Płacze nad obojętnością,
grzesznością ludzkości.
Przecież On nas stworzył
do szczęścia i miłości.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.