złodziej śmiechu

smiejmy się do siebie mimo wszystko

gdzieś w okolicach rana
dzień liczył płatki rosy
na oczach szarego pana
w garniturze lecz bosy

miał plecak bagażem pękaty
pośpiesznie opuszczał Kaczkowo
jak złodziej jak trędowaty
jak ktoś kto jest siebie połową

uwolnieni od przyśnień rodacy
wylegli by żebrać na życie
do fabryk do biur do pracy,
do cyrku na samym szczycie

mimo wielu powodów do śmiechu
nikt się z kamratów nie śmieje
szary pan pogrążony w grzechu
złupił smiech utopił nadzieje.

mój uśmiech był w sejfie ;-)

autor

piamir

Napisany: 2006-04-09 Dodano: 2006-04-09 10:17:02

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie