ZŁOTA POLSKA JESIEŃ
Lato odeszło, zima już bliska
W oddali widać dymy ogniska
Zamilkł skowronek, las się już złoci
Zmienił makijaż wachlarz paproci
Krzew winobluszczu cały w czerwieni
To urok złotej polskiej jesieni
Sad się wystroił w kolory miedzi
Jesień też długo tu nie usiedzi
I Wszystkich Świętych zbliża się pora
Słoneczko gaśnie wcześnie z wieczora
Gdzieś babie lato z rosy kroplami
I klucz żurawi hen, nad chmurami
Płynie po niebie w cieplejsze kraje
A stary bocian znów sam zostaje
Liczne mokradła wkrótce pod lodem
Gdzie znaleźć żabkę gdy wieje chłodem
Ruda wiewiórka wciąż się uwija
W norce zasypia padalec, żmija
Cała przyroda do snu się składa
Wszak gawron zimę już zapowiada
Jeżyk 10. 10. 2012
Komentarze (13)
Piękny wiersz :)
czym była by nasza egzystecja
bez przyrody i miłości
:-) az sie usmiechnełam na ten bardzo ładny i obrazowy
wiersz o jesieni :-)
JózefoP, zapomniałaś o mnie,
mnie też ten wiersz, oczywiście bardzo ciekawy,
podoba się bardzo.
Pozdrawiam Cię Jeżyku cieplutko.
Nie przejmuj się, niektórzy tak mają;))
Prześliczny wierszyk, na pewno kolegom w klasie się
spodobał. I pani (panu) od polskiego też. A więc
cieplutko
pozdrawiam!
Taka już jest ta przyroda o której pięknie piszesz :)
piękna obserwacja natury, śliczny wiersz, pozdrawiam
Płynny, kolorowy, ciepły wiersz.
Ladnie, cieplo ,barwnie, super:)Pozdrawiam.
U Ciebie Jeżyku jak zwykle ciepło i barwnie. Lubię
Twoje wiersze. Pozdrowionka.
Pięknie opisana jesień++++++++
Pozdrawiam serdecznie:)
Jesień, choć złota, minie,
by zrobić miejsce zimie!
Pozdrawiam!
Płynę z wierszem
strofami odpycham się jak wiosłami
piękne złotorude krajobrazy
lato za załomem horyzontu odeszło
będziemy się cieszyć jesienią, zimą
wszystkie pory roku kochać trzeba
to jest nasze życie, raj dla oczu
Pozdrawiam serdecznie