ZŁOTA RYBKA

/ Trochę bajka, trochę życie /

Poszedł rybak łowić ryby i zarzucił sieci
Przystanął na brzegu - może któraś wleci?
Patrzy i nie wierzy, sieć pod wodą znika
Ciągnie, złota rybka wcale nie umyka!
Chwycił ją w swe dłonie przytulił do siebie
I dziwnie się poczuł niby w siódmym niebie
Spogląda - nie wierzy, dziewczyna? syrena?
- Nie bój się rybaku, ja jestem Irena!
Tutaj się kąpałam i samotna byłam
Dobrze żeś się zjawił bo już się topiłam!
Zadziwił się rybak, aż oczy przeciera
A obraz dziewczyny w serce mu się wdziera
Myślał krótką chwilę, ostrożny w ocenie:
- Jeśli mnie pokochasz z tobą się ożenię!
Ona się zgodziła bez namysłu - szybko
- Należę do ciebie, będę twoją rybką!
Pobrali się młodzi i było wesele
Jedli, pili, tańcowali - gości było wiele...
Z bajki tej nauka sama się wyłania:
Połów też czasami zależy od brania
By harmonia w życiu była jako - taka
Złota rybko, szanuj swojego rybaka!
Nie bądź nigdy chciwą, majątku niesytą
Bo możesz mieć tylko... rozbite koryto!

autor

najdusia

Napisany: 2011-08-05 Dodano: 2011-08-08 00:22:39

Ten wiersz przeczytano 1204 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie