złote pierścionki (V)

Dłużej myślałem niż czytałem...
Dziękuję. :)

Bardzo smutny wiersz.
Dobranoc Małgosiu:)

...biedne dziecko...pozdrawiam.

Małgosiu, często dorośli zapominają, że dziecko
powinno być jak najdłużej dzieckiem i nie powinny
skracać tego dzieciństwa:(
Ciekawy i mądry wiersz...


Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech ślę, Ola:)

Serce boli, no straszne. Cały cykl bardzo smutny, ale
ostatnia część powala dramatem dziecka.
Nie będę banialuczyć, powiem tylko, że jestem bardzo
poruszona.
I co z tego, że ktoś powie takie też jest życie, ja
uważam że tym cyklem powiedziałaś o tym jakie nie
powinno być.
Pozdrawiam.

ciekawa historia złotych pierścionków zwłaszcza ta
ostatnia skłania do refleksji złoto symbol dobrobytu i
szczęścia może być też nieszczęśliwą porażką:)
dobranoc

Seria bardzo wymowna, pierścionek symbol jakiegoś
luksusu a tu dramaty, zwłaszcza ostatni -dziecka.
Pozdrawiam

Nie wiem Ireneo, czy dobrze zrozumiałeś przekaz. To
dziecko nie chce wchodzić w świat dorosłych, to
dorosły w brutalny sposób je w ten świat wciąga...
Pozdrawiam.

Złe kiedy dziecko samo się projektuje by zbyt szybko
wejść w życie i potrzeby dorosłych. Ale jest nadzieja
na poprawę, mądrzejemy:)

Dziękuję kochani za ciepłe słowa.
Pozdrawiam Agnieszko, Najko, Wrzosie, Marianie :)

Złote pierścionki kojarzą się z radością, a ty
Małgosiu pokazałaś, że może mieć też smutne
skojarzenia... życie to pasmo zaskakujących ludzkich
historii, pozdrawiam.

jak strasznie zostało to dziecko skrzywdzone
zakończenie aż boli :(

Zakończenie bardzo smutne...pozdrawiam serdecznie.

Dziecko zostało skrzywdzone... każdy wiersz opowiada o
czyjąś historię.

Dziękuję za uznanie Norbercie.
Pozdrawiam serdecznie :)