złote pierścionki (V)

Cierpnie skóra.
Mocno uderza, mimo niedosłowności.

Ten wiersz bardzo wymowny.
Wokół coraz więcej takich starych maleńkich. Albo
lalek bogiń No rodzice gdzieś zagubieni robią z dzieci
gwiazdy i sławne celebrytki.

Straszne to . Czytam trzeci raz , przerażajace .
Pozdrawiam wstrząśnięta

działa bardzo na wyobraźnię i jest w tekście
atmosfera grozy :)

Witam Ciebie nie powiem ... że kochanie bo Jadzia
sprawi mi lanie ...

Petrusie, dziękuję, że zajrzałeś.
Pozdrawiam :)

Arturro, ta część jest najsmutniejsza, może nie do
końca wczytałeś się w przekaz, a może ja niedoskonale
to napisałam...
Pozdrawiam :)

Bardzo intrygujący wiersz. Odszukam wcześniejsze
części myśli.
Pozdrawiam

Czekałem i w koncu jest ;) to normalne obserwowanie
relacji i wprowadzanie ich do zabaw ale wyczuwam jakiś
niepokój albo ze zbyt dużych wymagań albo z narzucania
czegoś - może się mylę
Pozdrawiam

Dziękuję Gminny Poeto, ja też... Cię lubię ;)

Takie wiersze żyją własnym życiem. Pierwsze to te
które daje im matka, lub ojciec, a następne to te
które przekazują im wujkowie i ciocie które akurat je
czytają. U nas w gminie powiadają, że to takie dzieci
świata. Powiem więcej. Takie dziecko Fatamorgany. Ja
osobiście muszę przyznać, że dość sporo o tym wierszu
dowiedziałem się z Twoich komentarzy. To taki wiersz
który ma szokować swoimi niedopowiedzeniami. Ale do
brzegu. Coś w tym jest. To jest pierwszy Twój wiersz
który czytałem. Nie powiem od razu, że Cię kocham, ale
na pewno lubię. Pozdrawiam:)

Roxsano, dziękuję za ocenę całego cyklu.
Miłego dnia :)

Bardzo poruszający cykl.
Opisujesz w nich przejmujące życiowe sytuacje.
Pozdrawiam serdecznie.

Wando, Ewo :*)

Ściska krtań...