Złoto - srebrna brama

Idąc do Ciebie przeszłam przez bramę
A potem mknęłam w złóż alei śmierci.
Gdy Ciebie znalazłam wśród wielu ludzi
W końcu się ucieszyłam.
Miałam nadzieje, że mnie przytulisz
Bo przecież kimś bliskim dla Ciebie byłam.
A ty leżałeś z cierpieniem na twarzy
A w oczach nie było już uśmiechu tego
Co towarzyszył nam przez znajomość
Do kresu życia twojego.
Kiedy stanęłam przed Twym obliczem
W mych oczach łzy zawitały.
Stojąc w cierpieniu ściskają łzy w sobie
Chce sobie przypomnieć coś tylko o Tobie.

autor

Maleństwo-Róża

Napisany: 2007-06-28 Dodano: 2007-06-28 17:11:35

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie