Złowieszcze deszcze?

Zawsze mam nerwowe dreszcze,
kiedy słyszę słowo „deszcze”.
Gdy padają? Klęska, i omalże plaga.
Sprostowania to wymaga.

Wszystkich cieszy „złota jesień”,
z tym kojarzy się nam wrzesień.
O październik też zahacza,
lecz ten obraz nam wypacza

jedenasty miesiąc w roku.
Boskich nie zna nikt wyroków,
czy listopad będzie dżdżysty,
czy na niebie błękit czysty.

Oto mamy „na bieżąco”,
prawdę dżdżą ociekającą
o potrzebie tej wilgoci,
którą ziemia… znów wypoci.

Drzewa, krzewy, liczne trawy,
doszły już do takiej „wprawy”,
że brakuje wody wszędzie.
Pustyń wkrótce nam przybędzie.

Pięćset litrów w ciągu doby,
zużywają te osoby,
które jedzą, piją, wydalają
i kąpieli zażywają.

Jeszcze więcej „piją” drzewa,
więc się w Ziemi nie przelewa.
Gdy zajrzymy do przemysłu
uratuje mnie cudzysłów,

gdy to wszystko skomentuję.
Byłbym zwykłym, podłym (…..),
deszcze w Polsce krytykować.
Czas najwyższy je szanować!

autor

DoCent 1

Napisany: 2019-11-04 Dodano: 2019-11-04 12:00:31

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie