złowieszczy obłok

Nad głowami naszymi złowieszczy,
czarny obłok rozpostarł swe ramiona.
Nadchodzi czas ulewy łez i błyskawic bezlitosnie przecinajacych serce.
Jak przetrzymać ten koszmar,
co zrobić by móc znów chwycić cię za ręce?
Wiatr rozwiewa nadzieje,pyłem goryczy sypiąc w oczy,
nadciąga zły czas,mroczniejszy od czarnej nocy.
Jestem złamanym drzewem,
ogołoconym z liści,
pozbawionym woli życia.
Jestem nicością ,powoli w pył się zamieniającą,
ubezwłasnowolnioną
przez miłość niespełnioną.
Resztką sił staram się coś jeszcze zatrzymać,czy zdołam?
Tego nie wiem.Jestem resztką drzewa,niczym kłoda dawno zapomniana,wśród lasu porzucona.
Nad drzewami złowieszczy,czarny obłok w całun żałobny odziany,rozpostarł swe ramiona,
patrzy jak ulewą łez obmywa twarz
ktoś z sercem,
bezlitośnie przez błyskawice poszarpanym.

autor

mizerka

Dodano: 2005-06-06 22:00:07

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie