Złudzenia

Usiadłam dziś przy oknie
Wiatr rozwiał firanki
Cały świat mi się ukazał
Kiedyś światem byłeś Ty…

Dziś po Tobie wznoszę toast
Za te piękne chwile we dwoje
Za słowa co piękniej brzmiały
niż chór aniołów
Za dotyk co był delikatniejszy
niż jedwab pościeli
A nawet za jedwab pościeli
co ze mną dzieliłeś.

Za każdy uśmiech przez łzy wyciśnięty
Za wszystko co było piękne
i takie złudne….
Bo dziś spoglądam na dno kieliszka
I przypominam sobie za co toast wznoszę…

Za wszystkie kłamstwa,
które, są wybawieniem i udręką
Za wszystkie powroty,
kiedy pachniesz tamtą…
Za każdy wzrok co odwracasz od oczu moich,
gdy słowa Twoje mają zaboleć
Za piękną bajkę, co snem się okryła
Za świat złudzeń,
w którym żyłam…

Wznoszę więc dziś ten toast
Za miłość, którą straciłam…

....dziś wznoszę toast że to się skończyło....

autor

promyk nadzieji

Napisany: 2006-08-05 Dodano: 2008-08-08 10:12:35

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie