złudzenia
pod powiekami pełno ciebie
i nieistotna pora roku
szelestem liści spływa drżenie
trzaskiem gałązek zaś niepokój
***
wiatr nieporadnie gładzi włosy
twoimi kierowany dłońmi
o łaskę świtem skłonny prosić
wtulając w warkocz sen spokojny
deszcz pragnie się ze słońcem ścigać
by odkryć to co już zakryte
zanim swobodnie na twarz spływa
w kącikach ust znika szczęśliwie
szybują w śniegu nutki śmiechu
jak wtedy kiedy niczym bałwan
pozazdrościłeś garści piegów
soplem spływając po mych wargach
***
pod powiekami pełno ciebie
i w głowie jeszcze więcej złudzeń
więc ty w snach zostań a ja przecież
najlepiej zrobię gdy się zbudzę
wiernemu czytelnikowi...
autor
Colett
Dodano: 2009-09-14 05:57:07
Ten wiersz przeczytano 593 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Podoba mi się zwłaszcza zakończenie... złudzenia
potrafią karmić zmysły. Pozdrawiam;)
Też mam Taką miłość ze snu, przynajmniej na jawie nie
ma z nią problemów.
właśnie jestem czytelnikiem,a wiersz zachęcił mnie do
odwiedzania częściej ciebie