Złudzenia aby żyć.

...dla A....

Kiedy przyjedziesz już tak naprawdę z walizką,
Dam ci słodzone czekaniem usta i bliskość.
Może ja stanę w progu, z plecakiem, zmęczona?
By zebrać czułość schowaną w twoich ramionach.
Szóstego grudnia inne prezenty pobledną.
W twojej walizce, w moim plecaku – codzienność.

Z różnych powodów ludzie przestają pisać wiersze:brak wiary w swoje mozliwości,brak chęci ,zmęczenie rymami,chęć odpoczynku od produkcji na siłę......Jak było ze mną? nie wiem tak do końca...Cieszy mnie fakt,że nowy notesik zachęca do skrobania jakichkolwiek słówek.Może nie oryginalnie,może nie przebojowo,lecz wracam powoli i bardzo nieśmiało.Pozdrawiam wszystkich,którzy zajrzą do mego plecaka.UŚMIECH. I już pełna werwy zabieram się do pracy.Zenon63...dziękuję.Czas wyrzucić niecierpliwość w diabły.

autor

ROZTRZEPANA

Dodano: 2006-12-06 08:57:41

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie