Zmacona Fikcja X
metafora zagubionej wolnosci
zelazem podbite maszerujace buty
wlos rozwiany jesienna bryza
szal rozpaczliwego pocalunku
nad rzeka inicjacja zycia
rozkladajace sie zwloki Zalu
bezlistne rosnie tam drzewo
w miejscu gdzie lzy Twe
wsiakly w ziemie po raz
ostatni
autor
Aspiniou
Dodano: 2008-11-04 04:11:38
Ten wiersz przeczytano 490 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Dobry wiersz , pomysł ciekawy. Pozdrawiam
Podoba mi się bardzo orginalna forma przekazu pojęcia
śmierci.