O zmarstwychwstałym poecie

Może to dziwne i nietypowe
pisać o tobie aniele
z czarnymi skrzydłami
i żelazną aureolą.

W zamkniętym
mosiężnymi drzwiami
niewolniku boski!
Z piórem w rękach uniesionym.

Na betonowych kaflach
wśród jasności z dzbanka rozlanej
siedzi bożek
na kolanach z papirusem.

Na biel przelewa czerń
w przenośnie układa
śliną służy
by tym nowym przekazać.

W pudełku zapałek ściśnięty
o ściany odpala
podtrzymuje historię
ciepłem swojej mowy.

Na cóż te troski
atrament krwisty zmarnowany
skoro nikt w kraju
poezji słuchać nie chce!

autor

liza michell

Dodano: 2006-10-27 16:02:02

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie