Zmartwychwstanie

Powstaję z umarłych
duszą i ciałem w nadziei,
kochając swe oblicze
w niewiernym lustrze Hadesu,
które skruszy się,
jak ja kwiat zeschnięty
w wodach bezpłodnych
z betonu tańczącym z motylami.
Kradnę serce i umysł
w których zagnieżdżam wspomnienia,
nie mogąc wprowadzić w ruch
swych opadających powiek.
Powstaję,
ale żyć już nie jest mi dane
więc sama zbijam
narysowaną w myślach ręką
swoją nadzieję w szybie zmartwychwstania.

Zmartwychwstanie nie chodzi swobodnie po uliczkach naszego życia.

autor

niedoceniona

Napisany: 2007-04-02 Dodano: 2007-04-02 14:16:31

Ten wiersz przeczytano 765 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Toniczny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie