zmęczenie

i już za tchnienie, uleci jak mgiełka... świetna
miniatura, poruszająca

Świetnie!

Dobra miniatura...

Nie można pokryć go snem,
choć ołów powiek sięga.
bezsilność wspiera kołkiem
a wola już nie klęka...

Bardzo! na tak!!!

Mnie też spodobał się wiersz, szczególnie końcówka.
Bez "mi" też jest czytelnie i nie zlewa się
/usta(ć)mi/ przy czytaniu na głos.

Podoba się:)

Nie to miałam na myśli, nie chodziło o wspięcie na
wyżyny, lecz określenie (którym w gimnastyce nazywa
się się stanięcie na palcach).

Już nie mieszam się w Twój tekst. :) Dobranoc. :)

w dwóch ostatnich:)

grusz-ela gdybym chciał sie wspinać to tak bym
napisał, tu się nie wspinam, wręcz przeciwnie,
odpowiedź w ostatnim wersie

Bardzo smutny
Pozdrawiam

Mnie tez się podoba.

Tylko mała moja uwaga do pierwszego wersu (zamiast
/ustać/ /wspiąć się/ :

/coraz mi trudniej wspiąć się na palcach/

Pozdrawiam

wiersz na duże Tak! dla mnie.

Wers o łkającej przestrzeni jest świetny.
powoli wpadamy w obojetność lub stan depresyjny