Zmęczenie materiału

Tak, to ja nim jestem
Zmęczony
Tak, to ja znów pełznę
nóg pozbawiony

A nad tym wszystkim
nie-święty jeleń, zabity
A tu znów ja w rynsztoku
Zapity

Tak, to ja jestem tym
materiałem
A Ty znów szłaś wczoraj sama –
widziałem

„On jest już naprawdę do niczego”
Przeczytałaś na słupie
Spytasz się – „Dlaczego?”
Oczko ci wyłupię

Albo nie, piękne masz te oczy
Czarne jak heban
Nie widać ich w nocy
Dla nich ten wiersz
dla nich pean

A ja już się skulę
I może umrę cichutko
Nie chcę już kosmosu
zobaczymy… jutro…

autor

Poukładany

Napisany: 2019-03-15 Dodano: 2019-03-15 00:44:32

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie