zmęczona czekaniem

bo wszystko na ziemi sprowadza się do kochania

udręczona dusza uciekła do lasu
szukała spokoju i kawałka cienia
chciała dla siebie odrobiny czasu
musiała odejść od miłości lżenia

w ciszy i zieleni boru pachnącego
czas pozbyć się myśli oczekiwań wielu
rozmowę toczyła ze swym chorym ego
widziała rozwiązanie w swoim przyjacielu

na dywanie z marzeń siedzieć nie umiała
pragnienie na łąkę rankiem zaprosiła
patrzyła realniej długi czas gadała
wspomnienie miłości w rosie utopiła

wtedy słońce zaszło chmury przypłynęły
ptaki nie śpiewały arię zakwiliły
ciężkie swoim smutkiem gorzkie łzy cisnęły
dzisiaj nie ma ciebie obok mnie mój miły

z bólu który dusza od dawna dźwigała
........................................... .................
wrzosowiska uschły ziemia zapłakała
........................................... .................

hmm,spróbowałam inaczej,ale czy mi się udało :(

autor

OSA

Napisany: 2008-05-03 Dodano: 2008-05-03 15:18:19

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie