Zmęczone zwierciadła

Dedykowane Michałowi P. "kuzynowi książęcej krwi"

Spoglądałeś tysiąckrotnie w lustro swoje i/
nie widziałeś mnie, ale wciąż mnie wołasz-a ja/
chwytam za klamki twych myśli, próbując złapać/
choć jedną-by wyrysowała Ci mój portret,/
ale wtedy, nie wołaj mnie zbyt często, niech te/
zmęczone zwierciadła-ochłoną, odbiciem tej/
pustki-gdy nikt nie patrzy, a mnie-wołaj, kiedy/
otwierasz bramy snów… zwiedzimy nierealność.

autor

Kadiya Liv Soren vel Rae

Napisany: 2003-09-28 Dodano: 2005-09-23 00:14:31

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabiczny Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie