Zmiana życia

Sonet wieńcowy

Można przecież komuś, zmienić życie nieraz,
często nawet nie wiesz, jak się splotą losy,
w różne strony życie chyli się, jak kłosy,
jeden dziś się rodzi, a drugi umiera.

Tak kruche niemowle, będziesz go dziś pieścić,
narodzi się w bólu, który dusić będzie,
w dłoniach twoich, w sercu będzie twym łabędziem,
tyle tej miłości, się w tym sercu zmieści.

Może go zostawisz, myśli gdzieś ci błądzą,
w tym otwartym oknie sióstr błogosławionych,
wiedz, że czasem złe myśli, twoim życiem rządzą,

Popatrz, macierzyństwo darem niespełnionym,
czasem twoje życie jest wielkim obłędem,
nie mów, że w twym życiu, był on wielkim błędem.

Można przecież komuś zmienić życie nieraz,
często nawet nie wiesz, jak się splotą losy,
w różne strony życie chyli się, jak kłosy,
jeden dziś się rodzi, a drugi umiera.

Czasami sam nie wiesz, co życie przyniesie,
miałeś czarne włosy, teraz śnieg w nich gości,
mówią ci lekarze, że zbyt wiele złości,
w twoim życiu było, choć to życia jesień.

Nie jeden zamieni swoje życie z tobą,
masz tak wiele pragnień, a więcej w marzeniach,
wiedz, że w twoim życiu ważne każde słowo.

Czasami ktoś zmusi, byś zaczął ab ovo,
ty się nie poddawaj, masz przecież pragnienia,
nie słuchaj się innych i życia nie zmieniaj.

Można przecież komuś, zmienić życie nieraz,
często nawet nie wiesz, jak się splotą losy,
w różne strony życie chyli się, jak kłosy,
jeden dziś się rodzi, a drugi umiera.

Budzisz się wesoły, szczęście cię roznosi,
góry chcesz przenosić, tak się czujesz nieraz,
swoją radość przekuć w innych teraz,
masz tyle energii, aż się o to prosi.

Masz dziś świetny humor i życie w skowronkach,
chciałbyś go zaszczepić wszystkim ludziom wokół,
do wszystkich się śmiejesz i nie widzisz końca.

Spotykasz dziewczynę, stoi gdzieś tam smutna,
dzięki tobie uśmiech, wypełnia jej życie,
jak chcesz, to nagrodzisz jej radość sowicie.

Można już o brzasku zmienić życie nieraz,
często nawet nie wiesz, jak się splotą losy,
w różne strony życie chyli się, jak kłosy,
jeden dziś się rodzi, a drugi umiera.

Starasz się, jak możesz, chcesz dogodzić wszystkim,
wiedz, że nie dasz rady, tak się życie ściele,
nie naprawisz świata mój drogi aniele,
diabeł w naszym życiu robi sobie zbytki.

Zostaw, nie dasz rady, tak świata nie zmienisz,
wielu próbowało, większość wyszła z niczym,
lecz może ktoś twoje wysiłki doceni.

Umrzesz w łaski chwale, będą dumne wnuki,
dadzą ci ordery, kryptę na Wawelu,
przejdziesz do historii, takich jest niewielu.

Można przecież komuś, zmienić życie nieraz,
często nawet nie wiesz, jak się splotą losy,
w różne strony życie chyli się, jak kłosy,
jeden dziś się rodzi, a drugi umiera.

Lata lecą szybko, siwieją ci włosy,
już u schyłku życia żegnasz szybko wszystkich,
chcesz spocząć wśród szczątków swoich zmarłych bliskich,
i tak cię spopielą, takie twoje losy.

Nic już nie poradzisz, przyjmij to z godnością,
niech nikt ci nie powie, że żyłeś tak błogo,
choć czasem u innych byłeś w gardle kością.

Historia zatoczy kiedyś przecież koło,
zobaczysz, że w życiu są takie historie,
może kiedyś wnuk twój przejmie twą pochodnię.

Można przecież komuś, zmienić życie nieraz,
często nawet nie wiesz, jak się splotą losy,
w różne strony życie chyli się, jak kłosy,
jeden dziś się rodzi, a drugi umiera.

autor

Remi S

Napisany: 2018-03-05 Dodano: 2018-03-05 23:12:22

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie