Zmiennik

dopijam z odrazą, tknie trochę nocy
bo jak narazie zegar matowy, kurzem
jak płachta na byka, pokryty
i jałowe w porządku, bo co więcej mówić

dialog prowadzi do więzi, dość już klatek
i kagańców, komórka chce oddychać i
czasem za wskazówką, jak pocisk odmierzać
metr i padł, kolejny z niewoli

a szereg się kiedyś kończy, choć
zastępowany od zarania, nie ma rzeczy
i nie ma też prawdy, nieskończonej
bo wiesz, istnienie to dźwięk

beznadziejny jak akord pękającej struny,
studia muzyczne i lata praktyk, ucz się chłopie
i jak absolwent boskiej wysokości, skocz w końcu,
odbij gwiazdę, podeptają wraz z płytką

a na gramofonie melodii, trochę rys
i to pęknięcie, żeby nie grało za długo
bo słuchać, a potem jak kalka dać obraz
to sztuka zmartwionych, radości i nie wiem

kto dał tapety, architektów i pył na stole
kochany, odłóż pioruny, nie ciśniesz jak Zeus
burza tylko jedna, jak odgłos po gwizdach
kroków tyrada i kilka pociągnięć

serią, dobiją, niech poci się świadek

autor

K4K_AFK

Napisany: 2008-09-26 Dodano: 2008-09-28 11:49:38

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie