Zmierzch lata część czwarta

Choć jesienna melancholia kusi wspomnieniami
to złota jesień liści pocałunkiem i wiatrem
z radością babie lato rozwiesza

szare mgły plączą gałęzie wierzb mrucząc
brązowy deszcz ściółki ścieli dywany
niebo ma kotary szare a w jej sercu
myśli płyną po falistej tafli morza

nocami powierzchnia wody gładka i nieruchoma
niczym czarne szkło tylko w górze niebo
rozświetlał blask małych jasno świecących gwiazd

czasami w oddali dały się słyszeć wiosła
tnące powierzchnię wody po czym jak z innego świata
wyłaniała się łódź rybacka

gdy świecił księżyc wysyłając na Ziemię
srebrzyste promienie widać było
pociemniałe morze z białymi grzywami
w czasie sztormu rozhuśtane szturmem
tworzyło z fal na powierzchni wody
szarą łupkowatą strukturę

w górze mewy krzyczały głośno pozwalając
by sztorm unosił je szybko wysoko
jak diabelski młyn

w ciągu dnia promień słońca zmieniał
ołowiany kolor morza w mieniące się złoto
a na wodzie tańczyły swoiste cienie

pod wieczór słońce zanurzało się w
pastelowych kolorach podnoszących się
znad wody i otulających okolicę

a fale nadal śpiewały swoją dziką pieśń
o przemijaniu i tęsknocie
tęsknocie za tym gdy świat zamykał się
w jego ręce trzymającej jej dłoń

w twarzy muskającej twarz
pieszczocie oddechu na policzku
szelmowskim uśmiechu na jego ustach
niepowtarzalnym smaku warg

myśląc o nim słyszała fal pluskanie
gdy za oknem korony drzew czerwieniły się
w blasku zachodzącego słońca…
Cdn.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2018-10-18 Dodano: 2018-11-18 16:39:11

Ten wiersz przeczytano 1014 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie