O zmierzchu...kochania smak...

Pewnemu Aniłowi co mnie kocha...lecz nie wierzy tak jak ja...

Pośród zgiełku nocnej ciszy, nad przystani tłem,
Między szumem wody i pluskiem spokojnych fal,
Stoję ogarnięty mrokiem serca, pochłonięty złem,
Minionych epok co jak chwili błysk odchodzą w dal...

Mistrzem tworzenia chciałbym się zwać,
Michałem Aniołem stać się dla Ciebie,
Miast zmurszałymi dratwami pragnień i snu, na jawie tkać,
Prawdziwą miłości nić, spod ręki serafina w niebie...

W karuzeli marzeń, niespełnionych snów,
Rzeźbię obraz Twój, w pamięci drewna ryty,
Spod dłuta pragnień, jak wióry, pryska czas i znów,
Pragnę by sen się spełnił, tak głęboko w sercu skryty...

Na nowo odzyskuje skrzydła, stracone w locie,
Gdy jak demon spadłem, nie widząc piękna pod słońcem...
Chciałbym się kąpać w Twym blasku, duszy złocie...
Pragnę Cię dotknąć, choć raz jedyny przed końcem...

...i promyk nadziei, spoziera delikatnie i nieśmiało,
Z mgieł porannych, kropel rosy, zrodzony z wczesnego świtania,
Wciąż niedosyt marzeń, to jednak wciąż za mało,
By w świecie tym, poznać smak Twojego kochania...

autor

Night Guardian

Dodano: 2005-07-09 07:49:28

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie