Zmyślonej
...Drżącymi myślami odpycham stare
złudzenia
Stracone gdzieś szczęście,tych kilka zdjęć,
bolesne wspomnienia...
Jak żagiel na wietrze muszę jeszcze raz
odpłynąć
Złamaną przeszłość zapomnieć ominąć
Jak drzewo miotane przez burzę na
wietrze
Ochłonąć odetchnąć zaczerpnąć znów życia
powietrze
Zmyślonej dziewczynie z dalekiej
poświaty
Ukraść myśli chwilę,podarować znów
kwiaty
Przyjacielem nazwać siebie do końca
skończonym
Być jej myślami jej słowem być nią
zauroczonym
...I spłynąć jak łza po jej przyjacielskiej
dłoni
...I zostać w jej myśli niezgłębionej toni
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.