Znajdę sobie ostoję

Ja już nie wiem, w co wierzę,
świat zupełnie oszalał.
Mówię wam całkiem szczerze,
będę wnet się oddalał.

Znajdę sobie ostoję,
niczym te dzikie zwierzę.
Uratuję, co swoje,
mówię wam całkiem szczerze.

Jeszcze trochę z człowieka,
we mnie coś pozostało.
To nie będę, więc czekał,
bawić mnie też przestało.

Ja już nie wiem jak czynić,
oddać siebie w ofierze.
Kogo mam teraz winić,
podpowiedzcie mi szczerze.

Bo być musi ofiara,
ktoś zapłatę odbierze.
Czy ja muszę wciąż karać,
dajcie znak mi, lecz szczerze.

Jeszcze trochę z człowieka,
we mnie coś się kołacze.
To nie będę już czekał,
ja postąpię inaczej.

Znajdę sobie ostoję,
niczym te dzikie zwierzę.
Uratuję, co swoje,
mówię wam całkiem szczerze.

autor

Grand

Napisany: 2017-11-21 Dodano: 2017-11-22 05:22:27

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie