*znajoma*
Przemierzam tę drogę w nieskończoność
Ty Atlantydo moja kochana
Uwielbiam w tobie tę całą złożoność
Przyjaciółko z przeszłości wodą zalana
I tylko ja znam ten szlak odpowiedni
A ty nigdy nie zamykasz swych bram
Do twych tajemnic pukają niejedni
Wybrańcem jestem bo przy boku twym trwam
autor
nicość
Dodano: 2005-01-11 12:22:51
Ten wiersz przeczytano 533 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.