Znak czasu?
Czy to znak z góry dla nas ludzi,
czy splot przypadków, co obudzi,
znów bruk wgniatany kolanami,
Ave Maryja pod chmurami.
Córa kościoła znów się kuli,
cierniem raniona aż do bólu,
którym Europę też obdziela,
oby to znak nowego dzieła.
Może pozwoli to nam ludziom
spojrzeć oczami już bez złudzeń,
powrócić, gdzie początek nasz,
Boże w opiece wciąż nas masz...
autor
jozen
Dodano: 2019-04-16 09:01:37
Ten wiersz przeczytano 1042 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Ja pozwolę sobie starym zwyczajem życzyć..Radosnych
świąt..pozdrawiam serdecznie.
Prawda że źle się dzieje... pozdrawiam
Zawsze coś się kończy, kiedy przychodzi na to pora.
Pozdrawiam.
też tak myślę, że zbyt daleko odeszliśmy od korzeni.
To znak czasu, początek upadku niereformowalnego
Kościoła.
Dobry wiersz
Życzę Tobie Zenonie zdrowych, refleksyjnych i pełnych
wzajemnej miłości Świąt Wielkanocnych :)
Ciekawy wiersz,na pewno warto wrócić do korzeni i ich
nie podcinać z których sami wyrośliśmy,myślę,że w
minionym czasie,mimo komunizmu,kiedy rodziny były
blisko Kościoła,potrafiły razem wiele przetrwać i nie
było tylu rozwodów,rozłąk,rozbić,ponieważ nasz zapał
był płomiennego ducha,a dziś dosyć mocno
przygasł,chociaż wciąż jeszcze płonie w wielu...miłego
wtorku*