znak pielgrzyma
pola nie przebyte
przydrożny krzyż wrośnięty
upada pielgrzym twarzą
rękoma rozkopuje
piach wylatuje pragnieniem
szuka korzeni
znak ten wkopany
stoi od zarania dziejów
przesiąknięty błaganiem przodków
dłonie bolą krwią
wzrok ku niebu skierował
myśl prosta i czysta
tam jesteś
a mnie tam nie ma
powstaje
modlitwa drogą
Komentarze (17)
krzyż znak ziemi która przypomina każdemu
o zyciu i śmierci
jest też przebłysk miłości doziemi
a mnie podoba się
"powstaje modlitwa drogą" takie uwielbiwam i często
spiewam
pozdrawiam
piach w burze piaskową się zamieni, a wtedy pragnienia
prędko się wyzwolą.
Droga prosta i myśl prosta :)
Wiersz porusza serce glebokoscia i
trafnoscia...pozdrawiam serdecznie.
Wszyscy jesteśmy pielgrzymami życia.
Dobry, wzruszajacy wiersz. Glosuje i serdecznie
pozdrawiam.
Modlitwa pomaga w niesieniu "swojego krzyża" poprzez
życie.
Przydrożny krzyż nadzieją dla strudzonego wędrowca
Cóż mogę powiedzieć. Bardzo wzruszająca treść wiersza.
"znak pielgrzyma", jak "znak krzyża"... wartościwy
wiersz... Tak myślę, że "drogą" w ostatnim wersie
niepotrzebne.
trafnie lakonicznie na tak!
...jesteśmy całe życie pielgrzymami w stronę
wieczności żeby była szczęśliwa musimy mieć serce i
duszę i myśli mowa i uczynki czyste od grzechów...
Ciekawie w tym temacie. "Tam jesteś a mnie tam nie
ma". "Modlitwa drogą" - to chyba kwintesencja wiary.
:)
Zadumany twój wiersz, oczy wzniesione do Boga.Do Boga
wyniesiona i prośba i trwoga.
dojrzały i głębki wiersz