Znamię Kaina

Oto na nogach chwiejnych się słania
Szaty za sobą wlekąc liliowe
On idzie, księżyc wpas mu się kłania
I seledynem oblewa mu głowę.
On idzie...
W całej swej dumnej skromności,
Ten, który nigdy nie zaznał miłości.
Jak ptak pragnie złożyć poranione skrzydła
Przeklina swój początek, a nie pragnie końca
Ciało go umęcza, dusza mu obrzydła,
Obce są dla niego złote barwy słońca.
Przystanąl na chwilę, by odgarnąć włosy,
Zewsząd otaczają go milczące głosy.
Gdy pragnie w modlitwie odszukać ratunek,
Może liczyć tylko na Szatana trunek...

Gloria sanguis, gloria vitae !

autor

Channah_El

Dodano: 2005-06-14 09:20:41

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie