Znamie życia

Tak bardzo się boję...
Dlaczego ona tak bardzo nie rozumie...
Choć zasób słów bogaty
Jak zwykły analfabeta nie potrafię się wysłowić.

Myśli kłębiące się w głowie...
Boże spraw bym odnalazł siłę , rozwagę...
I uzbrojony w cierpliwość i zrozumienie
Odnalazł szczęście w każdej łzie.

Wiem że dziś kształtuje me jutro...
Wiem że co nie zabije ...
Tylko wzmacnia na przyszłość.

A jeśli ja już nie chcę ...
Jeśli już nie potrafię i opadłem z sił...
By dalej iść przed siebie z głową do góry.
Jeśli widok nieba mnie oślepia?!

Czy w tym błękicie jest jeszcze miejsce...
Czy odnajdę czego szukam by poczuć się wolnym
I zaśpiewam z radości pieśń płynącą z serca...
Które już ucichnie w świecie materializmu i pychy.

autor

niewidzialnypasterz

Napisany: 2011-11-20 Dodano: 2011-11-26 23:16:32

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie