Zniesienie świadomości
Zakręciło się w głowie,
po ciele rozlało się ciepło
i pamięć powoli odeszła,
na krótko, tak się wydawało,
wskazówka zegara popchnęła
kilkadziesiąt minut do przodu.
Miało być takie nic, bez obaw,
inercja i aniołów taniec,
klatka piersiowa obolała,
ucisk, żebra nie połamane,
coraz lżejszy, rytmiczny oddech,
na twarzy przezroczysta maska.
Powrót z rozświetlonej drogi
prowadzącej w nieznany świat,
żyła odbiera bezbarwny płyn,
monotonnie, kropla za kroplą,
oczy coraz szerzej otwarte
zaczęły rozpoznawać bliskich.
autor
WOJTER
Dodano: 2016-12-27 14:55:41
Ten wiersz przeczytano 3395 razy
Oddanych głosów: 86
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (101)
najważniejsze to wrócić do światła, pozdrowienia.
Trudno taką chwilę słowami uchwycić Ty zrobiłaś to
wspaniale.Pozdrawiam miłej soboty
Czekam na Pani kolejny wiersz z niecierpliwością :)
Pozdrawiam serdecznie +++
Mam nadzieję,że wszystko jest już Ok.czego z serca
życzę :)
Pięknie.Pozdrawiam.
Zatrzymałaś wierszem,
serdecznie pozdrawiam,
dziękuję!
:)
Samo życie.
Miłego dnia.
Życie...(:
Dobrze opisałaś osłabienie Tereniu +++ pozdrawiam
serdecznie.
Kruchość życia jest zawsze zaskakująca... Pozdrawiam
:)
Dobrze opisana chwila ludzkiej niemocy. Miłego dnia.
Trudno wyrazić w kilku słowach emocje jakie
odzwierciedla wiersz. Pomilczę.
ściskam od serca:)
miłego wieczoru :-))
nie "letrgu" a letargu
Nie jeden budzi się z takiego letrgu
dziękując Bogu - rzadko lekarzom w ludzkiej postaci.