Zniewolony jak... (ptak)

Stanąć i nic nie myśleć
W szczerym polu na skraju
Wszechświata i patrzeć
I słuchać i nie dostrzegać
Zachwycić się pustką
I pełnią jej przestrzeni
Zakrztusić z radości niebytu
Udusić martwego ptaka
Co zdechł w swej klatce
Powietrza tej bańce
Niebieskiej bez celu
I smaku przytłacza
To chmura, to obłok
To sanki, to wrotki
I biegniesz a wiatr
Ta smuga powietrza suszarki
I krzyczysz tym szeptem
Namiętnym jak gwałciciel
Co płacze nad ciałem
Kobietą

Stanąć i nic nie myśleć
Nie widzieć

Trwać w niebycie

niedajmy się zwieść tym pozorom wolności...

autor

deMargo

Napisany: 2003-12-15 Dodano: 2005-01-25 10:51:24

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie