Znikające warzywa.

Dziś od rana wielka wrzawa,

w warzywniaku wielki szum.


Przestraszył się warzywa,

że pod ostry wpadną nóż.


Kto na obiad, kto do gara,

czycha wszystkich straszna kara.


To przechodzi każdą miare,

by zamienić wszystko w strawe.


Kto przeżyje, nagła  trwoga,

kogo trafi wrzącą woda.

 

Marchew twardo się zapiera,

że jest trudna do gryzienia.


Nawet seler ma opory

i już skreśla pomidory.


Pomidory słysząc sądy,

bronią skóry w sposób mądry, 

że choć z wieszku tak czerwne,

to od środka wciąż zielone. 

A kto słów tych nie posłucha, 

tego skręcą bóle brzucha.


Wszyscy się zacięcie kłócą,

w net przerywa wrzawe burak.

Straszne tutaj bzdury plecą

i tak w garnek razem wlecą.


Wszystkich równo woda zdusi

Na raz w wywar dacie nura

Marchew seler nawet burak.

Czy to marchew czy selera,

po co się tak marnie spierać


Na te słowa, gdzieś z  lodówki,

chichotały  cicho mrówki.


Niech się kłócą i  gadają,

niech wolności trochę mają,

niech się każdy tak zapiera,

że  jest trudny do gryzienia. 

A my z głodu swoje wiemy,

bez problemu wszystko zjemy. 

 

Nim się kucharz w kuchni zjawił,

zanim w myślach zrobił plan.

Patrzy w szoku, cały zbladł

ktoś go okradł, wszystko zjadł...


Gdzie są moje pomidory !!!!

Gdzie jest seler, gdzie warzywa !!!!


Patrzy w złości do lodówki...,

wszędzie małe grube  mrówki,

uciekały niczym duchy,

ciągnąc ziemią tłuste brzuchy.


Tłuste brzucha takie miały,

że się ledwie poruszały, 

Chociaż  mróweczki są malutkie,

Nawet z brzuszkiem dość szybciutkie.


Tak to czasem wlasnie bywa,

kiedy giną nam warzywa.

autor

tandlife

Napisany: 2020-02-10 Dodano: 2020-02-10 20:18:03

Ten wiersz przeczytano 3554 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie