Znikam
Jak dym z papierosa niesiony przez
wiatr,
Jak myśli rzucone w pustkę, rzucone w
dal,
Jak słowa, za którymi nie idą czyny,
Jak sny, które znikają, gdy się
przebudzimy.
Jak noc z nastaniem dnia,
Jak mir deptany przez strach,
Jak dzień zamknięty pod powiekami,
Jak ludzie, którzy są blisko z nami.
autor
MarcinKozak
Dodano: 2014-12-06 16:14:52
Ten wiersz przeczytano 636 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Dobry wiersz.Pozdrawiam
Udany wiersz Marcinie, pisz dalej...nie znikaj!
Pozdrawiam:-)
Zwykle nie lubię, gdy w wierszu jest za dużo porównań,
ale w tym przypadku działa to zdecydowanie na plus i
sama forma też mi się podoba - prosta anafora, ale
wskazana :) Smutny wydźwięk, że bliskich ludzi można
porównać do tak ulotnych rzeczy, drobiazgów...
Pozdrawiam.
Ciekawy wiersz. Pozdrawiam mile.
Marcinie czy zdanie "jak mir deptany przez strach"
nalezy rozumieć
"jak spokój(pokój) deptany przez strach"?
Nie znikaj, pisz dalej wiersze:)
Ciekawa forma zlozona z porównan pozdrawiam
ja też bywa że znikam w każdym z tych obszarów
pozdrawiam