Zniknęła

Nocnej poświacie cienia
między dwoma dębami ławka
zieleni się w blasku słońca
złocistych włosów młodej Damy
w błękit odzianej z uśmiechem
jakby Olimpu kwiecie w parku
zeszło na ten świat w lecie

a cóż to ?

Zamyślenie obecnie nie-obecne
jakby miedzy światami wojna
szczęścia i smutku się toczyła
wielkiego oczekiwania
pragnienia błogiej
prawdziwości oddania duszy
wzajemnej miłości

Zwiewna jedwabiu suknia
błękitu faluje na twarzy dziewczyny
rumieniec z zimna się maluje
jej dwa przenikliwe zielone
oceany poznają świat parku
delikatna twarz rysuje uśmiech

zniknęła

widziałem dziewczynę
teraz w tym parku
jej nie ma
pewnie poleciała na skrzydłach
na chmurkę tą co spogląda
na ludzi nieba

autor

Mateos

Dodano: 2007-03-01 00:46:34

Ten wiersz przeczytano 729 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie