żniwa

żniwa

nieugięte rżysko pod naciskiem ciała
wzdychając przyjaźnie w konwulsjach rozkoszy
kładzie się na ziemię jak podcięta trawa

miękką stopę liże wypełniając usta
kroplami czerwieni mieszanej ze śliną
chciałoby odebrać zapłatę za żniwa
szorstki dotyk kosy - ból który nie minął

jak zranione zwierzę pała chęcią zemsty
gotowe położyć na szali swe bycie
wbija ostre zęby otwiera naczynia
chłepcze jak nietoperz czyjeś marne życie

autor

dobry czas

Napisany: 2007-01-07 Dodano: 2007-01-07 19:42:47

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie