Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Zniwa

dawna polsko wsi spokojna...

Piekny lan zboza wichrom sie lasi,
usmiecha sloncu,a deszczom placze,
gdzies w jego duszy slychac spiew ptasi,
a szczerozlote serce swierszczom kolacze.

Niebieskie chabry niebu sie klaniaja,
czerwone maki sla pozdrowienia,
osty goscinnie na uczte wolaja,
tam radosc, uciecha i czegoz tam nie ma!

Juz dni coraz krotsze, a zboze zlocistsze,
juz noce sa dluzsze, a ranki chlodniejsze
juz klos coraz ciezszy, a czlowiek weselszy;
bo bedzie zniwo nad piekna ta niwa...

I wyjda zniwiarze o rannej porze
i skosza zboze z usmiechem- byc moze,
bo zboze ma w sobie ziarno najobfitsze,
pekate jak szczescie-nad zloto zlocistsze,

a panny w przebarwnych wspanialych strojach
w snop zboze ustawia w strojnych chocholach,
a gwiazdy, co wnet ciekawie wyjrza z nieba-
zablysna podziwem-blyszczec potrafia, jak zajdzie potrzeba...

a ludzie w swych sercach poniosa do domu
szczesliwe zniwo- pot zetra pokryjomu,
bo nic to, ze cialo spoczynku wymaga-
jak dusza spiewa i spiew jej pomaga...

Skoszone zboze pomoze ich piesni,
zaszumi snopami- szelestem popiesci...
i bedzie dobrze,tak swojsko tak sielsko,
tak pieknie na ziemi jak w niebie anielsko!



autor

Maeuslein

Dodano: 2005-07-21 07:47:01
Ten wiersz przeczytano 777 razy
Oddanych głosów: 24
Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »